Hak Jagaan Anak Lebih Daripada Seorang.
Dalam kes di mana terdapat dua atau lebih kanak-kanak
daripada perkahwinan, seksyen 88 (4) Akta 164 yang memperuntukkan bahawa
mahkamah tidak akan terikat untuk meletakkan semua kanak-kanak dalam jagaan
orang yang sama seperti yang ditunjukkan dalam kes Tan Chong Pay lwn Tan
Swee Boon.[1]
Dalam kes ini mahkamah memutuskan bahawa Marcus yang melebihi umur tujuh tahun
perlu tinggal dengan bapa kerana itu hasratnya manakala adik, Nicholas yang
berumur empat tahun harus diberikan kepada ibu, dengan mengambil peruntukan
seksyen 88 (3) daripada Akta 164. Keputusan yang sama telah dibuat dalam kes Chong
Siew Lee lwn Lau Mun Chong.[2]
Dalam kes ini, dengan mengambil kira kepentingan kanak-kanak, mahkamah
berpendapat bahawa jagaan kanak-kanak yang lebih tua kekal dengan ibu manakala kanak-kanak
yang lebih muda telah diberikan kepada bapa.
Walau
bagaimanapun, ia seolah-olah dalam kebanyakan kes, mahkamah berpendapat
kepentingan terbaik kanak-kanak akan terpelihara jika tidak memisahkan mereka
antara satu sama lain. Dalam kes Sivajothi a/p K Suppiah lwn Kunathasan a/l
Chelliah,[3]
Faiza Tamby Chik J. (seperti itu) memetik memetik kes Adams lwn Adams[4] berkata:
Semua kes-kes ini bergantung kepada fakta mereka, tetapi
ia adalah perkara-perkara yang tidak diingini, dan lain yang sama, bahawa
kanak-kanak harus berpecah apabila mereka saling bersama-sama dalam usia dan
jelas gemar antara satu sama lain ... Kanak-kanak tidak ... menyokong antara
satu sama lain dan memberi diri keselesaan bersama, mungkin lebih daripada
mereka boleh peroleh sama ada daripada ibu atau bapa mereka ...[5]
Peranan Pegawai Kebajikan
Seksyen 100 Akta 164 memperuntukkan ia adalah praktikal,
mahkamah hendaklah mengambil nasihat pegawai kebajikan apabila berurusan dengan
pertikaian hak jagaan. Fungsi pegawai kebajikan dalam membuat laporan hanya
untuk membantu mahkamah dalam membuat keputusan. Dalam Tan Chong Pay lwn Tan
Boon Swee,[6]
mahkamah membuat pemerhatian berikut: laporan Jabatan Kebajikan Masyarakat
merupakan sumber maklumat yang berharga dan membantu saya membuat keputusan
dengan adil dan cepat.
Dalam Re
KO (bayi)[7]
mahkamah menggariskan beberapa fakta yang perlu dikaji oleh pegawai kebajikan:
(1) cadangan bagi penjagaan kanak-kanak;
(2) hubungan antara kanak-kanak dan penjaga yang dicadangkan atau menentang;
(3) hasrat dan perasaan kanak-kanak itu;
(4) hak ibu bapa;
(5) sama ada akses untuk orang tertentu adalah wajar, dan jika ya, tempoh
akses.
Pendapat
yang diberikan oleh pegawai kebajikan boleh diikuti atau sebaliknya oleh hakim.[8]
Dalam Re A dan B (Minors),[9]
mahkamah menyimpulkan bahawa pendapat pegawai itu adalah selaras dengan
pemerhatian yang dibuat oleh mahkamah. Begitu juga, dalam kes Lim Fang Keng lwn
Toh Kim Choo,[10]
cadangan yang dibuat oleh pegawai itu adalah selari dengan kesimpulan yang
dibuat oleh mahkamah.
Walau
bagaimanapun, dalam Hoo Tat Fong (P) lwn Lim Cheun Eng,[11]
mahkamah tidak menerima cadangan yang dibuat oleh pegawai kebajikan, bahawa
kanak-kanak itu perlu kekal dengan ibu mengambilkira laporan perubatan oleh
pakar-pakar dan keselamatan kanak-kanak . Edgar Joseph Jr J. dalam Re KO
(bayi)[12]
juga berkata, ‘Saya rasa tidak perlu mengatakan bahawa cadangan yang dibuat
oleh pegawai kebajikan tidak perlu diikuti oleh mahkamah.’[13]
Hakim memetik daripada Omrod LJ di J lwn J ,[14]
mengulas lanjut bahawa, tidak seperti seorang hakim, kelemahan pegawai
kebajikan ialah tidak mendengar keterangan saksi di bawah pemeriksaan balas.[15]
Oleh itu, asas pendapat yang diberikan oleh pegawai kebajikan tidak mungkin
sebagai menyeluruh kerana penilaian yang dibuat oleh hakim memutuskan kes itu
selepas mengambil kira semua faktor-faktor yang berkaitan. Mahkamah juga
berpendapat bahawa ia perlu menjelaskan mengapa pendapatnya berbeza daripada pendapat
pegawai tersebut.[16]
Satu lagi isu yang menarik yang harus ditekankan ialah perlu ada hanya seorang
pegawai menilai kedua-dua pihak dan situasi. Ini adalah untuk mengelakkan
pendapat yang bercanggah daripada dua orang pegawai yang berbeza.[17]
[1] [1997] 4 CLJ
625.
[2] [1995]
4 MLJ 559. Lihat juga dalam kes Diana Clarice Chan Chiing Hwa lwn Tiong
Chiong Hoo [2002] 2 MLJ 97, di mana dalam kes ini, dalam perintah jagaan interim
mahkamah memutuskan bahawa tiga kanak-kanak
kekal dengan bapa
dan seorang kanak-kanak kekal dengan ibu,
dengan mengambil kira kepentingan terbaik
mereka.
[3] [2000] 6 MLJ
48.
[4] [1984] FLR
768, 772.
[5]
[2000] 6 MLJ 48. Hlm. 62. Lihat kes seterusnya, B Ravandran s/o Balan lwn
Maliga d/o Mani Pillai [1996] 2 MLJ 150. Hlm. 157, mahkamah berkata bahawa
‘empat kanak-kanak telah hidup dengan
responden selama ini dan saya tidak fikir ia
adalah sesuai bahawa kebersamaan mereka harus
terganggu kerana masalah perkahwinan ibu bapa mereka’. Khoo
Cheng Nee (p) lwn Lubin Chiew Pau Sing [1996] 1 AMR
450. Hlm. 457; Lim Fang Keng lwn Toh Kim Choo [1995] 4 CLJ 733. Hlm.
739; Wong Phila Mae lwn Shaw Harold [1991] 2 MLJ 147. Hlm. 150; Thilagavathi
a/p Suppramaniam lwn Chandran a/l Raman [2002] 3 AMR 2718. Hlm. 2725; Mahabir
Prasad lwn Mahabir Prasad [1982] 1 MLJ 189. Hlm. 192.
[6] [1997] 4 CLJ
625. Hlm. 633.
[7] [1990] 1 MLJ
494.
[8] Lihat Akta
164, seksyen 100.
[9] [1997] 2 MLJ
154.
[10] [1995] 4 CLJ
733. Hlm. 738.
[11] [2001]
5 MLJ 660. Lihat juga kes Manickam lwn Intherahnee [1985] 1 MLJ 56. Hlm.
57.
[12] [1990] 1 MLJ
494.
[13] [1990] 1 MLJ
494. Hlm. 500.
[14] [1978] 9 Fam
Law 91.
[15] [1990] 1 MLJ
494. Hlm. 500.
[16] [1990] 1 MLJ
494. Hlm. 500.
0 comments:
Post a Comment