Monday, 18 February 2013

Pertimbangan 10 & 11: Hak Jagaan Anak Lebih Daripada Seorang + Peranan Pegawai Kebajikan



Hak Jagaan Anak Lebih Daripada Seorang.

Dalam kes di mana terdapat dua atau lebih kanak-kanak daripada perkahwinan, seksyen 88 (4) Akta 164 yang memperuntukkan bahawa mahkamah tidak akan terikat untuk meletakkan semua kanak-kanak dalam jagaan orang yang sama seperti yang ditunjukkan dalam kes Tan Chong Pay lwn Tan Swee Boon.[1] Dalam kes ini mahkamah memutuskan bahawa Marcus yang melebihi umur tujuh tahun perlu tinggal dengan bapa kerana itu hasratnya manakala adik, Nicholas yang berumur empat tahun harus diberikan kepada ibu, dengan mengambil peruntukan seksyen 88 (3) daripada Akta 164. Keputusan yang sama telah dibuat dalam kes Chong Siew Lee lwn Lau Mun Chong.[2] Dalam kes ini, dengan mengambil kira kepentingan kanak-kanak, mahkamah berpendapat bahawa jagaan kanak-kanak yang lebih tua kekal dengan ibu manakala kanak-kanak yang lebih muda telah diberikan kepada bapa.

            Walau bagaimanapun, ia seolah-olah dalam kebanyakan kes, mahkamah berpendapat kepentingan terbaik kanak-kanak akan terpelihara jika tidak memisahkan mereka antara satu sama lain. Dalam kes Sivajothi a/p K Suppiah lwn Kunathasan a/l Chelliah,[3] Faiza Tamby Chik J. (seperti itu) memetik memetik kes Adams lwn Adams[4] berkata:

Semua kes-kes ini bergantung kepada fakta mereka, tetapi ia adalah perkara-perkara yang tidak diingini, dan lain yang sama, bahawa kanak-kanak harus berpecah apabila mereka saling bersama-sama dalam usia dan jelas gemar antara satu sama lain ... Kanak-kanak tidak ... menyokong antara satu sama lain dan memberi diri keselesaan bersama, mungkin lebih daripada mereka boleh peroleh sama ada daripada ibu atau bapa mereka ...[5]

Peranan Pegawai Kebajikan

Seksyen 100 Akta 164 memperuntukkan ia adalah praktikal, mahkamah hendaklah mengambil nasihat pegawai kebajikan apabila berurusan dengan pertikaian hak jagaan. Fungsi pegawai kebajikan dalam membuat laporan hanya untuk membantu mahkamah dalam membuat keputusan. Dalam Tan Chong Pay lwn Tan Boon Swee,[6] mahkamah membuat pemerhatian berikut: laporan Jabatan Kebajikan Masyarakat merupakan sumber maklumat yang berharga dan membantu saya membuat keputusan dengan adil dan cepat.

            Dalam Re KO (bayi)[7] mahkamah menggariskan beberapa fakta yang perlu dikaji oleh pegawai kebajikan:
(1)   cadangan bagi penjagaan kanak-kanak;
(2)   hubungan antara kanak-kanak dan penjaga yang dicadangkan atau menentang;
(3)   hasrat dan perasaan kanak-kanak itu;
(4)   hak ibu bapa;
(5)   sama ada akses untuk orang tertentu adalah wajar, dan jika ya, tempoh akses.

            Pendapat yang diberikan oleh pegawai kebajikan boleh diikuti atau sebaliknya oleh hakim.[8] Dalam Re A dan B (Minors),[9] mahkamah menyimpulkan bahawa pendapat pegawai itu adalah selaras dengan pemerhatian yang dibuat oleh mahkamah. Begitu juga, dalam kes Lim Fang Keng lwn Toh Kim Choo,[10] cadangan yang dibuat oleh pegawai itu adalah selari dengan kesimpulan yang dibuat oleh mahkamah.

            Walau bagaimanapun, dalam Hoo Tat Fong (P) lwn Lim Cheun Eng,[11] mahkamah tidak menerima cadangan yang dibuat oleh pegawai kebajikan, bahawa kanak-kanak itu perlu kekal dengan ibu mengambilkira laporan perubatan oleh pakar-pakar dan keselamatan kanak-kanak . Edgar Joseph Jr J. dalam Re KO (bayi)[12] juga berkata, ‘Saya rasa tidak perlu mengatakan bahawa cadangan yang dibuat oleh pegawai kebajikan tidak perlu diikuti oleh mahkamah.’[13] Hakim memetik daripada Omrod LJ di J lwn J ,[14] mengulas lanjut bahawa, tidak seperti seorang hakim, kelemahan pegawai kebajikan ialah tidak mendengar keterangan saksi di bawah pemeriksaan balas.[15] Oleh itu, asas pendapat yang diberikan oleh pegawai kebajikan tidak mungkin sebagai menyeluruh kerana penilaian yang dibuat oleh hakim memutuskan kes itu selepas mengambil kira semua faktor-faktor yang berkaitan. Mahkamah juga berpendapat bahawa ia perlu menjelaskan mengapa pendapatnya berbeza daripada pendapat pegawai tersebut.[16] Satu lagi isu yang menarik yang harus ditekankan ialah perlu ada hanya seorang pegawai menilai kedua-dua pihak dan situasi. Ini adalah untuk mengelakkan pendapat yang bercanggah daripada dua orang pegawai yang berbeza.[17]



[1] [1997] 4 CLJ 625.

[2] [1995] 4 MLJ 559. Lihat juga dalam kes Diana Clarice Chan Chiing Hwa lwn Tiong Chiong Hoo [2002] 2 MLJ 97, di mana dalam kes ini, dalam perintah jagaan interim mahkamah memutuskan bahawa tiga kanak-kanak kekal dengan bapa dan seorang kanak-kanak kekal dengan ibu, dengan mengambil kira kepentingan terbaik mereka.

[3] [2000] 6 MLJ 48.

[4] [1984] FLR 768, 772.

[5] [2000] 6 MLJ 48. Hlm. 62. Lihat kes seterusnya, B Ravandran s/o Balan lwn Maliga d/o Mani Pillai [1996] 2 MLJ 150. Hlm. 157, mahkamah berkata bahawa ‘empat kanak-kanak telah hidup dengan responden selama ini dan saya tidak fikir ia adalah sesuai bahawa kebersamaan mereka harus terganggu kerana masalah perkahwinan ibu bapa mereka’. Khoo Cheng Nee (p) lwn Lubin Chiew Pau Sing [1996] 1 AMR 450. Hlm. 457; Lim Fang Keng lwn Toh Kim Choo [1995] 4 CLJ 733. Hlm. 739; Wong Phila Mae lwn Shaw Harold [1991] 2 MLJ 147. Hlm. 150; Thilagavathi a/p Suppramaniam lwn Chandran a/l Raman [2002] 3 AMR 2718. Hlm. 2725; Mahabir Prasad lwn Mahabir Prasad [1982] 1 MLJ 189. Hlm. 192.

[6] [1997] 4 CLJ 625. Hlm. 633.

[7] [1990] 1 MLJ 494.

[8] Lihat Akta 164, seksyen 100.

[9] [1997] 2 MLJ 154.

[10] [1995] 4 CLJ 733. Hlm. 738.

[11] [2001] 5 MLJ 660. Lihat juga kes Manickam lwn Intherahnee [1985] 1 MLJ 56. Hlm. 57.

[12] [1990] 1 MLJ 494.

[13] [1990] 1 MLJ 494. Hlm. 500.

[14] [1978] 9 Fam Law 91.

[15] [1990] 1 MLJ 494. Hlm. 500.

[16] [1990] 1 MLJ 494. Hlm. 500.


[17] [1990] 1 MLJ 494. Hlm. 500.

Sharing is caring ^_^

0 comments:

Post a Comment